Kiedy urodził się Potwór Starszy wiedziałam, że moje życie zmieni się o 180 stopni. Że już nigdy nie będzie tak samo. Że będę musiała przemienić się w wielofunkcyjny kombajn model "Matka". 

A jak ma na imię mój ulubiony kolega?
A dlaczego słońce świeci?
A co będziemy dziś robić w szkole?
A dlaczego czerwony engryberds nie lubi świń?
A co Kol powiedział Zejnowi w piątym odcinku trzeciej serii Nindżago?
A ile było kóz w zagrodzie, jak byłem trzy lata temu na wycieczce w Z.?
A co to znaczy "ciul"?
A dlaczego niektórzy koledzy z mojej klasy wyzywają innych?
A...
A...
A...

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

STO PYTAŃ DO...

Czasem mózg zwija mi się w rulonik i wykręca w drugą stronę. Czasem natomiast muszę kombinować jak koń pod górę. Zwłaszcza, gdy padają pytania, na które w zasadzie nie wiem, skąd odpowiedź wziąć.

Tak też było dziś z rana, kiedy jak ten Kamikadze postanowiłam zwlec z łóżka Potwory. Potworek Mniejszy łypnął na mnie okiem i przeciągając się powoli wypuścił zatrutą strzałę:

- Jak było dziś w nocy?

- Hmm, pomyślmy: ciemno.

- Nie o to pytam!

- Well, a o co pytasz?

- Pytam, jak było dziś w nocy?

- No jak miało być? Ciemno, zimno, wietrznie...

- Mamooooo, ja pytam, jak się dziś w nocy czułem?

O rany!

- Synu, ale skąd ja mam wiedzieć, jak ty się w nocy czułeś? Przecież to twoje samopoczucie.

Potworek popatrzył na mnie z politowaniem i powtórzył pytanie dobitnie:

- Jak się dziś czułem? Czy mogę iść do szkoły?!?

Aaa, no to jesteśmy w domu!

- Chodzi ci o to, czy nie miałeś dziś temperatury? Nie, nie miałeś. Nie kaszlałeś też i nie masz kataru. Czułeś się dobrze! Możesz iść do szkoły.

- Szkooooda!

Taaa, ja też żałuję. Może tam trafiłby się ktoś bardziej biegły w odpowiadaniu na pytania z cyklu "abstrakcyjne" ;)