Na fali wczorajszego dnia dziecka i masowej zmiany zdjęć profilowych na twarzoksiążce, wyciągnęłam chyba jedyne zdjęcie z dzieciństwa, które w naszym domu stoi na honorowym miejscu.

Mamy mnóstwo zdjęć dzieci. W każdym pokoju, w przedpokoju, na ścianach, półkach, okapie (tak, tak, tam trzymamy zdjęcia polaroidowe ;) ) Syn Starszy nawet przyklejone taśmą wprost nad biurkiem.

To jedno zdjęcie jednak jest tym, do którego mam ogromny sentyment.

I to wcale nie dlatego, że byłam tłustą kluską (byłam!).

Wcale nie dlatego, że jest nieostre, niewyraźne, czarno-białe i zamazane.

Na tym zdjęciu widać moc uczucia :)

Po prostu.