Potworek ma ostatnio naprawdę swój "lepszy czas". Rzuca cytatami na prawo i lewo, czasem się człowiek (czyli ja) nawet nie zdąży obejrzeć, a już dostanie na klatę taką ripostę, że się ciężko potem podnieść.

Idziemy sobie dziś spacerkiem w kierunku biblioteki. Okoliczności przyrody sprzyjają. Śnieg leży, temperatura lekko na minusie. Całkiem nie najgorzej. Aż tu nagle pada potworrrrne pytanie:

- Mamoooo, czy ty jesteś potworem?

Hmmm... zastanówmy się: chodzi mu o to, że jestem matką Potworów? czy może o to, że wyglądam jak potwór? :>

Jeśli to pierwsze, to ok. Mogę być. Jeśli to drugie... well, dziecko prawdę ci powie. Podobno.

- No, mamo, mamoooo, czy ty jesteś potworem? - coś potworrrrnego szarpie mnie za rękę.
- Potworem? - gram na czas. - Jakim potworem?
- No POTWORNYM POTWOREM!!! - akcentuje dobitnie Syn Młodszy.

Potwornym Potworem? Kto wie? Już mam coś na to odpowiedzieć, kiedy ze strony Potworka pada definicja "Potwora Potwornego":

- No mamooooo, czy jesteś? Połykasz w całości i wypluwasz kości???

Ups.