Złota.
Polska.
Z ciepłymi kolorami.
Promieniami słońca muskającymi zmarznięte policzki.
Z liśćmi wirującymi między stopami.
I między palcami małych, dziecięcych rączek.
Z kasztanami w najpiękniejszym kolorze pod słońcem.
Z żołędziowymi ludzikami.
I długimi wieczorami z herbatą i książką.
Lubię jesień.
Jest tak malownicza.
Tak fotogeniczna.
Tak inna od majestatycznej zimy czy szalonego lata.
Ciepła.
Rodzinna.
Nasza.


PS Mówią, że Witkacy też tworzył na haju... ;)