Jestem piękna i już!
08:00:00
Dlaczego nie wierzymy w siebie? My - kobiety. Ktoś powie, że to bzdura. Wcale nie. Ile razy słyszę komplement i pierwsze moje słowa, to zaprzeczenie. Serio serio. Kobiety nie potrafią przyjmować komplementów. Bezsensownie się krygują. Nie wierzą w nie. A powinny. Codziennie powinny stanąć rano przed lustrem i powtarzać sobie jak mantrę do znudzenia: jestem piękna!
Wyobraźcie sobie faceta: staje przed lustrem, pręży muskuły, poprawia fryzurę, puszcza do siebie oczko i myśli jestem zajebisty. A kobieta? Ale mam zmarszczki! Tego tłuszczu z brzucha nigdy się nie pozbędę. I jeszcze ten okropny pryszcz na brodzie!
Nie jest tak? Oczywiście, że jest! Ile razy stawałam przed lustrem i wyrzucałam litanię tego, co według mnie jest do poprawy. Miliony! Nie wierzę we własną urodę. Nie wierzę w to, że mam ładną figurę. Nie wierzę, że mogę się komuś podobać. A Ty? Wierzysz w siebie?
Z KOMPLEMENTAMI NA BAKIER
Nie potrafię przyjmować komplementów. Jak ktoś mi powie, że mam ładny sweterek, od razu wymyślam powód, by umniejszyć jego atrakcyjność. Słysząc, że pięknie wyglądam, automatycznie zaprzeczam. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie potrafimy przyjmować komplementów? Co jest z nami, kobietami, nie tak?
#1 BRAK PEWNOŚCI SIEBIE
W wielu przypadkach ma korzenie już we wczesnym dzieciństwie.
Jaka śliczna dziewczynka, tylko dlaczego ma takie grube rączki?
Wiesz, masz już 10 lat, mogłabyś w końcu zacząć dbać o linię i przestać tyle jeść.
Twoje rodzeństwo jest dużo szczuplejsze od ciebie, pewnie jesteś adoptowana.
No, jak lepiej nie potrafisz - będzie musiało tak zostać.
Każde jedno z tych zdań osobno, podkopuje pewność siebie. A jak się je słyszy wszystkie razem? Powtarzane w kółko i do znudzenia? Łatwo uwierzyć, że to prawda... i trudno zapomnieć.
#2 BRAK WIARY WE WŁASNE UMIEJĘTNOŚCI
Wiąże się bezpośrednio z punktem pierwszym i, tak jak brak pewności siebie, ma często korzenie w dzieciństwie. To co słyszymy, to jedno. Ale zachowanie naszych rodziców, dziadków, cioć, wujków czy innych pociotków, te ciągłe wymagania, byśmy byli lepsi, mogli więcej... ciągłe odpytywanie jak wypadłeś na tle innych?
#3 NIE WIERZYMY W SZCZEROŚĆ INNYCH
Brak wiary w szczerość innych ludzi sprawia, że nie wierzymy, w to co mówią. Nie wierzymy, że mogą mówić szczerze. Przecież to niemożliwe, żebyśmy się komuś podobali, jak nie podobamy się sami sobie. Po prostu se ne da!
#4 FAŁSZYWA SKROMNOŚĆ
A cóż to za twór? Jak skromność może być fałszywa? Ano może. Przecież to nie wypada się ucieszyć z komplementu, powiedzieć tak, jestem super! to mi się dopiero udało! Przecież zaraz wezmą mnie za zarozumialca i cwaniaka...
A więc zaprzeczamy, zaprzeczamy i jeszcze raz zaprzeczamy, generując całe morze kolejnych komplementów, z którymi wcale nie czujemy się komfortowo i nie umiemy sobie poradzić.
KOMPLEMENTUJ MNIE!
Jak sobie zatem radzić z brakiem wiary we własne umiejętności, atrybuty, zalety? Bo właśnie ten brak wiary w powyższe sprawia, że nie potrafię po prostu powiedzieć dziękuję, a od razu zaprzeczam, szukam wymówek, wytłumaczenia, dlaczego tak dobrze mi to wyszło.
Po prostu się udało... - nie, nie i jeszcze raz nie. To nie udało się samo! To nie udało się po prostu. To że coś osiągnęłam, jest wynikiem mojej ciężkiej pracy. To że na brzuchu mam kaloryfer żeberkowy zamiast boilera, to miesiące ciężkich treningów. To jest moja zasługa! Moja i tylko moja. No i może jeszcze trochę trenera ;) I nie powinnam się tego wstydzić, temu zaprzeczać, a zwyczajnie powiedzieć dziękuję.
Dziękuję za to, że ktoś stwierdził fakt :)
A ty? Jak sobie radzisz z komplementami? ;)
Ps. Zdjęcia "me, myself and I" wykonane zostały przez Asię Pawlikowską, którą serdecznie polecam!
0 komentarze
Dziękuję serdecznie, że mnie odwiedziłeś i zdecydowałeś się zostawić komentarz - Twoje zainteresowanie dodaje mi skrzydeł :)